…….En ik ga nooit meer naar school, stampvoetend verdwijnt je kind naar boven

Óf

Zie je juist je kind stil, teruggetrokken, op zichzelf

 

……..Je brengt je dochter naar bed en je hoopt dat ze vannacht lekker slaapt, ze kan soms zo slecht in slaap komen, of ligt de hele nacht wakker. Het was vanmiddag weer zó gezellig toen het uit school kwam, maar niet heus. Je vroeg hoe het geweest was vandaag. Nou, dat had je beter niet kunnen vragen. Een hele stortvloed kreeg je over je heen en wat werd je verdrietig toen ze zei “ik haat jullie!”

 

…….Je zoon kwam vanmiddag uit school en je kreeg, net als anders, op je vraag ”Hoe was het vandaag?” het antwoord “goed hoor”. Maar wat was hij weer stil. Waarom ging hij nu niet even lekker met zijn vrienden(buiten)spelen, voetballen of zo. Het was verder hartstikke gezellig maar toen je iets aan hem vroeg ontplofte hij ineens.

Buikpijn hebben voor een proefwerk of voor een nieuwe gebeurtenis, bang zijn om fouten te maken, slecht slapen. Mijn hoofd is zo vol. Ik kan het toch niet , ik ben niet goed genoeg, ik ben bang, verdrietig, boos, ik haat jullie!!!! Was ik maar dood!

Je hoort het je zoon/dochter zeggen en wat schrik je daar van! Wat voel je je machteloos want je wil je kind toch alleen maar zien stralen. Je wilt zo graag helpen maar soms weet je niet wat er aan de hand is of hoe je kunt helpen. Daarnaast zie je de schoolresultaten achteruitgaan of weet mijn kind kan veel beter dan dit. Je kind krijgt vaak door de omgeving een stempel maar jij ziet en weet mijn kind zit niet goed in het vel, is niet gelukkig. Je maakt je zorgen.

 

Wat gaat er in dat koppie van m’n kind allemaal om?

 

Kinderen hebben vaak sterkere emoties dan volwassenen en omgaan met emoties moet je leren. Je moet leren om ze te (h)erkennen, om op een goede manier te uiten en te verwerken. Maar als je niet weet wat je voelt kan het in dat koppie een hele piekerfabriek worden . En het ene kind uit dat door boos, opstandig, negatieve aandacht te vragen, en de ander wordt stil, op zichzelf en teruggetrokken, huilen, ontploft om ‘niks’.

Want er gebeurt zovéél in het leventje van je kind. Ze hebben het druk met leuke en minder leuke dingen in hun dagelijkse leventje met soms hele ingrijpende gebeurtenissen zoals een overlijden of een scheiding. Als ouder leg je soms niet de link tussen de reacties van je kind en de emoties rond een overlijden/verlies of heb je genoeg aan je eigen emoties en kan, of durf, je er niet over te beginnen uit angst voor eigen of andermans emoties.

 

Je wilt je kind weer zien stralen, een vrolijk kind dat raad weet met zijn/haar gevoelens, zonder veel problemen en met zelfvertrouwen door zijn/haar(school)leven fladdert, vrienden heeft, Gewoon lekker in zijn/haar vel zit, gelukkig is en waardoor het thuis ook stukken gezelliger gaat.

Ben je bang dat je ondanks al je liefde en inzet je kind niet helpen?

 

Mag ik je daar bij helpen? Want…..

 

"We kunnen niet van alle kinderen sterren maken

maar we kunnen ze wel Ieder Op Ieder Wijze laten stralen".